Gesprek tussen 10 en 49 jaar…….

Nog 12 dagen en ik ben weer thuis. Heerlijk. Je beseft dat je een zalig leven en alles hebt als je hier bent waar je in de middle of nowwhere zit en alleen de natuur hebt. Natuurlijk is de natuur en het eten (direct van het land) een rijkdom op zich en ook iets wat ik gewenst had om me terug te trekken in de natuur en net zoals de yogis hun yoga oefeningen, minimaal eten en meditaties hebben gedaan. Alleen dit gebeurde met regelmaat eeuwen geleden en nu natuurlijk ook nog maar in mindere mate.
Ik heb even een break nodig en had lekker iemand chips uit het dorp mee laten nemen en 2 flessen bier van 0.75 liter………heerlijk in 1 uurtje had ik deze op al kijkende naar de prachtig ondergaande zon in de bergen. Poes, hond en de kinderen hebben ook zin in chips en gezelligheid dus ik zit met een heel kroost. Daisy, de dochter van de broer van Lama Zeupa is 10 jaar en spreek goed Engels. Ze is alleen heel verlegen dus een echt gesprek hebben we de laatste 2 maanden niet echt gehad. Ik vraag haar wat ze wil weten en ze mag alles vragen.
Vraag 1: Waarom ben ik zo lief voor dieren?. Hier in Noord India geven mensen totaal niet om dieren waarom jij wel?
Ik vertel haar dat lama Zeupa dat hier ook al opmerkte dat ik veel om dieren geef en de mensen hier niet. In het boeddhisme vertel ik haar zijn dieren heel belangrijk omdat de dieren in 1 niveau onder de mensen zitten. Het kost heel veel moeite om een menselijk lichaam te verkrijgen en is dus heel kostbaar. Een leraar vertelde ons dat het zo moeilijk is als een blinde schildpad die in alle oceanen zwemt en de schildpad het stuk hout met een gat erin vindt dat drijft op de oceaan. De kans dat hij deze vindt en zijn kop erdoor steekt, zo groot is de kans dat je een menselijk lichaam verkrijgt. Als mens ben je in staat om met je verkregen bewustzijn de staat van verlichting te bereiken. Dieren hebben wel het potentieel in hun bewustzijn maar niet de mogelijkheid om verlicht te raken: je ziet niet een duif op een tak zitten die zegt of denkt: kom laten we eens een uurtje mediteren richting verlichting. Dus als je bijvoorbeeld het varken bent die met veel modder om een stoepa heeft gerend en daarmee onbewust de scheurtjes heeft gedicht dan kan dit varken als mens geboren worden in een volgend leven (wel heel simpel gesteld natuurlijk). In het klooster wordt je dus geleerd om uit te kijken waar je loopt dat je niet bewust op een overstekend wormpje stapt want dat kan je overleden grootmoeder wel zijn geweest of wordt je vriend in een volgend leven. Het blijkt zo te zijn dat alle mensen die je nu om je heen hebt in een of andere vorm in een ander leven weer om je heen hebt maar dan in een andere gedaante of hoedanigheid.
Een tweede reden is dat ik op een boederij ben groot gebracht met paarden, koeien, schapen, geiten, duiven, kippen, honden etc.
Vraag 2: Ik (Daisy) vind lama zeupa, mijn oom eigenlijk helemaal niet geinteresseerd en vriendelijk is naar ons. Hoe ervaar jij dat?
Ik vertel haar dat soms mensen in het Klooster in Belgie dit ook zeggen en dat hij moeilijk benaderbaar is. Ik vertel haar dat in het boeddhisme onthechting een belangrijk onderdeel is om minder pijn/lijden te ervaren. Je niet (te)veel te hechten aan vrienden, dieren of familie is een onderdeel wat geoefend wordt in het Boeddhisme. Ook voor mij om eerder 1,5 jaar in het klooster te verblijven als monnik en nu ook weer ruim 2 maanden weg te zijn is ook voor mij een onthechtingsperiode. Ja, ik kon toen en nu zonder, maar realiseer me meteen dat mijn familie, vrienden, collegas en dieren ook voor het ervaren en delen van geluk staan wat absoluut mijn geluksbeleving vergroot maar het is fijn als je geluksbeleving daar niet totaal van afhankelijk is. Neemt niet weg dat dit ook vanuit een meer onthechte houding kan, dat je bijvoorbeeld niet enorme heimwee krijgt (lijden) als je niet in je omgeving bent voor 2 maanden. Ik denk dus dat lama zeupa enorm geniet van het aanwezig zijn in zijn familie maar dat je dit niet in eerste instantie van zijn gezicht kan aflezen. Lamas zijn super getraind in een pokerface en niet om alle gemoedswisselingen ten toon te spreiden. Nu hebben lamas al minder gemoedswisselingen dan de gewone mens omdat zij ook getraind zijn in gelijkmoedigheid, het continue in balans zijn. Ik vertel haar wel dat onze dalai lama wel enorm zijn natuurlijke vriendelijkheid ten toon spreid en dat ik hier ook bijna in alle kloosters redelijk afstandelijke lamas tegen kom. Een open natuurlijk vriendelijke houding kom je niet veel tegen. Dus herken wel wat ze zegt. Ik vertel haar dat ik lama zeupa net een oester vind. Ik moet Daisy uitleggen wat een oester is omdat ze deze nog nooit gezien heeft. Soms opent lama zich en dan krijg je een open, warme vriendelijke man te zien maar dit gebeurt inderdaad zeer weinig.
Vraag 3: Voel jij je niet eenzaam zonder je eigen omgeving?
Nee, ik voel me sinds een jaar of 10 niet meer eenzaam, ik had dat vroeger wel af en toe dat gevoel. Maar vanuit de Hindoeistische en Boeddhistische studie die ik gedaan heb, heb ik geleerd om me onderdeel te voelen van alles en iedereen. Je staat nooit alleen en bent te allen tijde verbonden met de natuur, de onbekende mensen etc. Neemt niet weg dat ik tot 3 x toe wel enorm mijn omgeving gemist hebt maar eenzaam voelen is een andere emotie die ik niet vaak meer tegen kom. Het is nu meer dat ik de gezelligheid en de vertrouwdheid en het volgen van de levenspaden van de mensen in mijn omgeving mis.
Vraag 4: Hoe heb je de emotie van eenzaamheid dan uitgebannen?
Nou bijvoorbeeld toen ik 1,5 in het klooster zat, moest ik van mijn lama elke 2 weken naar het dorp gaan om met mezelf te daten. Dus ging ik naar de bioscoop alleen en vond dit in het begin vreselijk. Ik was gewend om altijd met 2 of meer mensen te gaan. De oefening was om mezelf met alle mensen in de bioscoop te verbinden en me hier gezellig en fijn bij te voelen………….Nou dat heeft natuurlijk wat weken geduurd. Ook prive voelde ik me in grote groepen niet veilig op een of andere manier (een emotie misschien overgehouden uit een vorig leven?). Een tweede manier is gewoon om je familie en vrienden om je heen te visualiseren. Een derde manier is door inderdaad bewust te zijn van het feit dat het je geluk vergroot als je ook goed alleen kan zijn. Een heleboel mensen kunnen niet alleen zijn en stil zijn bijvoorbeeld. Dan gaan ze denken over hun leven en voelen zich vaak ongelukkig over gemaakte keuzes of krijgen zelfmedelijden. Ik was vanaf mijn 17 de jaar in relaties tot en met mijn 34ste jaar. Ik was zo uit de familie gaan samenwonen in Amsterdam dus nooit echt alleen geweest. Nu ben ik al 15 jaar alleen dus ik vind dat ik wel bewezen heb dat ik goed alleen kan zijn……….
Vraag 5: Vind je het niet eenzaam dan om op jouw leeftijd geen partner, kinderen etc te hebben?
Het lijkt me zeker leuk om nu een partner te hebben maar hiervoor zat ik in opleiding voor monnik dus dat was niet aan de orde. Trouwen en kinderen krijgen heb ik naar een volgend leven gezet als wens/ervaring. Sommige dingen zijn voor je weggelegd in dit leven en andere niet. Naar mijn idee is je leven in grote lijnen vooraf geschreven door jezelf, voordat je geboren werd.